„Jest taki uśmiech co mieszka w rozpaczy
bo gdy widzisz zbyt czarno to często inaczej
niekiedy w smutku jak drozd Ci zaśpiewa
– twej miłości zranionej Bóg łaknie jak chleba
jest uśmiech co się nawet na cmentarzu kryje
każdy świętej pamięci umiera więc żyje…”
ks. J. Twardowski
Drogi Piotrze!
Choć Byłeś z nami tak krótko, zbyt krótko,
zapamiętamy Cię jako otwartego, koleżeńskiego i pogodnego człowieka,
Dla którego praca nauczyciela była nie tylko wyzwaniem i obowiązkiem, ale i misją.
Całe swoje życie modliłeś się po prostu uśmiechem,
– będzie nam tego Twojego uśmiechu brakowało.